F-string Python diperkenalkan untuk memudahkan pemformatan rentetan, tetapi lembaran rujukan terkini yang mempamerkan keupayaan mereka telah mencetuskan semula perdebatan sama ada ia telah menjadi terlalu rumit untuk tujuan asal mereka. Perbincangan ini tertumpu kepada sama ada pilihan pemformatan yang luas yang tersedia dalam f-string bercanggah dengan matlamat awal kesederhanaan.
Paradoks Kesederhanaan
Python Enhancement Proposal ( PEP ) 498 yang memperkenalkan f-string secara jelas menyatakan matlamat adalah untuk menyediakan cara yang lebih mudah untuk memformat rentetan dalam Python. Walau bagaimanapun, ahli komuniti kini mempersoalkan sama ada f-string telah berkembang menjadi sesuatu yang lebih rumit daripada interpolasi berasaskan peratusan lama yang mereka cuba gantikan. Pilihan pemformatan yang luas, walaupun berkuasa, memerlukan pembangun untuk mempelajari apa yang digambarkan oleh sesetengah pihak sebagai Yet Another DSL (Domain Specific Language).
Kerumitan menjadi jelas apabila mengkaji pilihan pemformatan lanjutan seperti {number:.2g}, yang menggunakan notasi format am dengan peraturan rumit tentang bila hendak bertukar antara titik tetap dan notasi saintifik. Dokumentasi rasmi untuk spesifikasi format tunggal ini merangkumi beberapa perenggan yang menerangkan kes tepi dan pengendalian ketepatan.
Komponen Penentu Format F-String
| Komponen | Tujuan | Contoh |
|---|---|---|
| Fill | Aksara untuk mengisi ruang kosong | 0 dalam {number:08.2f} |
| Width | Lebar medan minimum | 8 dalam {number:08.2f} |
| Precision | Tempat perpuluhan atau digit bererti | .2 dalam {number:.2f} |
| Type | Jenis format (f=float, d=perpuluhan, x=hex, dll.) | f dalam {number:.2f} |
| Grouping | Pemisah ribuan | , dalam {number:,.2f} |
Penggunaan Praktikal vs Ciri Lanjutan
Walaupun terdapat kebimbangan kerumitan, ramai pembangun berhujah bahawa f-string kekal mudah untuk kegunaan harian. Sintaks asas fHello {name} adalah intuitif dan mudah dibaca. Kebanyakan pilihan pemformatan yang rumit wujud dalam kaedah pemformatan rentetan sebelumnya dan merupakan sebahagian daripada Python's Format Specification Mini Language, yang dikongsi oleh kedua-dua string.format() dan f-string.
Saya fikir kerumitan adalah hasil sampingan fleksibiliti. Sekurang-kurangnya dalam kes ini, terdapat versi untuk pemula.
Komuniti nampaknya berpecah antara mereka yang menghargai pilihan pemformatan berkuasa yang tersedia apabila diperlukan dan mereka yang lebih suka panggilan kaedah eksplisit seperti rjust() berbanding spesifikasi format yang samar-samar. Sesetengah pembangun terus menggunakan penggabungan rentetan atau kaedah string.format() yang lebih lama untuk mengelakkan apa yang mereka anggap sebagai akses pembolehubah tersirat.
Jenis Format F-String Biasa
f- Notasi titik tetap (contoh:4125.60)g- Format am, bertukar antara notasi titik tetap dan notasi saintifikd- Format integer perpuluhanx/X- Heksadesimal (huruf kecil/huruf besar)b- Format binari%- Format peratusan=- Ungkapan dokumentasi kendiri untuk penyahpepijatan
Alat Pembangun dan Sumber Pembelajaran
Kerumitan pemformatan telah melahirkan pelbagai alat dan sumber untuk membantu pembangun. Utiliti baharu telah muncul untuk meneka format f-string yang sesuai berdasarkan output yang diingini, manakala lembaran rujukan komprehensif memecahkan pelbagai pilihan pemformatan kepada jadual yang mudah dihadam. Sumber-sumber ini menyerlahkan kedua-dua kuasa dan keluk pembelajaran yang berkaitan dengan menguasai pemformatan f-string.
Keupayaan penyahpepijatan yang diperkenalkan dengan operator = telah mendapat pujian khusus daripada komuniti, terutamanya untuk tujuan pengelogan. Ciri ini membolehkan pembangun dengan cepat mengeluarkan kedua-dua nama pembolehubah dan nilainya, menjadikannya sangat berharga untuk menyelesaikan masalah kod.
Kesimpulan
Perdebatan f-string mencerminkan ketegangan yang lebih luas dalam reka bentuk bahasa pengaturcaraan antara kesederhanaan dan kuasa. Walaupun f-string mungkin telah berkembang lebih rumit daripada yang dibayangkan pada asalnya, ia kekal sebagai ciri pilihan. Pembangun boleh memilih untuk menggunakan sintaks f-string asas untuk kes mudah sambil mempunyai pemformatan lanjutan tersedia apabila ketepatan diperlukan. Wawasan utama daripada perbincangan komuniti ialah kerumitan sering muncul sebagai akibat semula jadi fleksibiliti, dan kehadiran ciri lanjutan tidak menafikan kesederhanaan corak penggunaan asas.
Rujukan: Python f-string cheat sheets