Pembangun JavaScript terus membahaskan perbezaan praktikal antara fungsi arrow dan fungsi biasa, dengan perbincangan terkini menyerlahkan nuansa kritikal yang diabaikan oleh ramai pengaturcara. Walaupun fungsi arrow menawarkan sintaks yang lebih bersih, pilihan antara jenis fungsi melibatkan kerumitan yang lebih daripada yang kelihatan pada rupa bentuknya.
Cabaran Pengikatan this Mewujudkan Masalah Dunia Sebenar
Perbezaan paling ketara antara fungsi arrow dan fungsi biasa terletak pada cara mereka mengendalikan kata kunci this. Fungsi biasa menggunakan pengikatan lewat, bermakna this bergantung pada cara fungsi dipanggil, bukan di mana ia ditakrifkan. Tingkah laku ini boleh mengejutkan pembangun, terutamanya apabila mengekstrak kaedah daripada objek.
Perbincangan komuniti mendedahkan bahawa tingkah laku pengikatan lewat ini mendahului ciri JavaScript moden seperti kelas dan penjana. Apabila anda mentakrifkan kaedah dalam objek dan kemudian menetapkannya kepada pemboleh ubah, memanggil pemboleh ubah tersebut sebagai fungsi akan kehilangan konteks this asal. Ini berlaku kerana JavaScript menentukan this pada masa panggilan, bukan masa takrifan.
Fungsi arrow menyelesaikan masalah ini dengan menggunakan skop leksikal - mereka mewarisi this daripada konteks sekeliling mereka. Ini menjadikan mereka sangat berguna dalam kaedah kelas di mana anda mahu this sentiasa merujuk kepada instance kelas, menghapuskan keperluan untuk pengikatan manual dalam konstruktor.
Pengikatan lewat: Ciri JavaScript di mana this ditentukan apabila fungsi dipanggil, bukan apabila ia ditakrifkan
Perbandingan Deklarasi Fungsi vs Ungkapan Fungsi vs Fungsi Anak Panah
| Ciri | Deklarasi Fungsi | Ungkapan Fungsi | Fungsi Anak Panah |
|---|---|---|---|
| Sintaks | function name() {} |
const name = function() {} |
const name = () => {} |
| Hoisting | Ya | Tidak | Tidak |
Pengikatan this |
Pengikatan lewat (masa panggilan) | Pengikatan lewat (masa panggilan) | Leksikal (masa definisi) |
| Penggunaan konstruktor | Ya (dengan new) |
Ya (dengan new) |
Tidak |
| Sokongan generator | Ya (dengan function*) |
Ya (dengan function*) |
Tidak |
| Dinamakan untuk nyahpepijat | Ya | Pilihan | Tidak (melainkan diberikan) |
| Sintaks ringkas | Tidak | Tidak | Ya |
Had Konstruktor Mempengaruhi Corak Reka Bentuk
Fungsi arrow tidak boleh digunakan sebagai konstruktor, yang memberi kesan kepada cara pembangun menyusun kod mereka. Anda tidak boleh menggunakan kata kunci new dengan fungsi arrow, menjadikan mereka tidak sesuai untuk mencipta instance objek mengikut cara JavaScript tradisional.
Sebelum kelas ES6, pembangun JavaScript menggunakan fungsi biasa sebagai konstruktor. Malah hari ini, kelas pada asasnya adalah gula sintaks di atas corak konstruktor ini. Apabila anda cuba menggunakan new dengan fungsi arrow, JavaScript akan melontar TypeError, memaksa pembangun memilih fungsi biasa atau sintaks kelas untuk penciptaan objek.
Had ini meluas kepada fungsi penjana juga. Fungsi arrow tidak boleh mengandungi penyata yield, menjadikan mereka tidak serasi dengan corak penjana JavaScript yang digunakan untuk mencipta iterator dan mengendalikan operasi asinkron.
Batasan Utama Fungsi Arrow
- Tidak boleh digunakan dengan kata kunci
newsebagai konstruktor - Tidak boleh mengandungi pernyataan
yield(tidak serasi dengan generator) - Tiada akses kepada objek
arguments - Tiada pengikatan
superdalam senario pewarisan - Sentiasa tanpa nama melainkan diberikan kepada pembolehubah
- Tidak boleh digunakan sebagai kaedah objek apabila konteks
thispenting
Pertimbangan Prestasi dan Penyahpepijatan Membentuk Pilihan Pembangun
Komuniti menekankan bahawa fungsi arrow secara amnya memberikan prestasi yang lebih baik untuk senario callback kerana sintaks ringkas mereka dan pengikatan this automatik. Mereka berfungsi dengan baik terutamanya dengan kaedah array seperti map() dan API berasaskan Promise di mana anda memerlukan fungsi tanpa nama yang pendek.
Walau bagaimanapun, fungsi biasa menawarkan kelebihan dalam senario penyahpepijatan. Ungkapan fungsi bernama menyediakan jejak tindanan yang lebih jelas apabila ralat berlaku, memudahkan untuk mengenal pasti masalah dalam aplikasi yang kompleks. Malah fungsi biasa tanpa nama sering memaparkan maklumat penyahpepijatan yang lebih membantu berbanding fungsi arrow.
Pengikatan lewat adalah ciri lama yang terasa seperti pepijat hari ini, jadi ramai orang bekerja keras untuk mengikat fungsi awal atau hanya menggunakan fungsi arrow kerana mereka tidak mempercayai pengikatan lewat.
Pembangunan JavaScript Moden Memerlukan Pilihan Fungsi Strategik
Konsensus di kalangan pembangun berpengalaman ialah pilihan fungsi harus bergantung pada kes penggunaan khusus dan bukannya keutamaan peribadi. Fungsi arrow cemerlang dalam senario callback dan apabila anda memerlukan tingkah laku this yang boleh diramal. Fungsi biasa kekal perlu untuk konstruktor, penjana, dan situasi di mana anda memerlukan pengikatan this dinamik.
Ramai pembangun kini menggunakan fungsi arrow sebagai pilihan lalai untuk kebanyakan senario, kembali kepada fungsi biasa hanya apabila had fungsi arrow menjadi bermasalah. Pendekatan ini mengurangkan isu pengikatan this yang tidak dijangka sambil mengekalkan kebolehbacaan kod.
Evolusi berterusan JavaScript terus memihak kepada fungsi arrow untuk kebanyakan kes penggunaan, tetapi memahami kedua-dua jenis kekal penting untuk pembangunan JavaScript yang berkesan. Apabila bahasa ini matang, perbezaan asas ini menjadi lebih penting untuk membina aplikasi yang teguh.
Rujukan: WHAT'S THE DIFFERENCE BETWEEN ORDINARY FUNCTIONS AND ARROW FUNCTIONS IN JAVASCRIPT?